| | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | ก ถึง ฮ

     ถ้างั้นก่อนทานให้ตั้งจิตอุทิศส่วนกุศลให้สัตว์นั้นและก็บอกเค้าไปเลยค่ะว่าทานเค้าเพียงแค่จะให้มีชีวิตและมีแรงที่จะทะนุบำรุงพุทธศาสนาต่อไปค่ะดีไม๊คะ ทานเนื้อสัตว์ กินเนื้อ ทานเนื้อสัตว์ บำรุงพุทธ

     ถ้างั้นย่นย่อที่สุดสุดเหลือ๓ข้อพอไหวไหมหล่ะคะ ศีล ศีล ศีล ๓ข้อ ก็ถ้าเหลือแค่๓ข้อจะยอมบวชไหมหล่ะ สถานะสงสัย

     ถ้ารักษาให้ไม่ขาดไม่ยากหรอกค่ะ ความยากในการรักษาศีล รักษาศีล การรักษาศีล ไม่ยาก

     นจฺจคีตวาทิตวิสูกทสฺสนามาลาคนฺธวิเลปนธารณมณฺฑนวิภูสนฏฺฐานาเวรมณีสิกฺขาปทํสมาทิยามิเว้นจากการดิ้นเต้นกระจายเล่นดนตรีและแต่งด้วยน้ำหอมดอกไม้เครื่องประดับเครื่องเสริมสวย ศีล๘ข้อ๗ ศีล๘ ศีล๘ ศีลขั้นต่ำของพระอนาคามี

     นับจากนี้ไม่ทำความชั่วทำแต่ความดีสุดท้ายก็ทำใจให้ผ่องใสค่ะ ศีล ศีล ศีล ใจผ่องใส

     ประมาณว่าไม่ฆ่าสัตว์ก็จะทำให้อายุยืนยาวไม่ลักทรัพย์ทรัพย์สินก็จะไม่วิบัติไม่ผิดลูกผิดเมียได้เพศบริสุทธิ์ไม่โกหกได้วาจาสิทธิ์ได้ปากสวยฟันเรียงสวยงามไม่มีกลิ่นไม่เสพสิ่งเสพติดของมึนส์เมาก็จะได้สติครบถ้วนไม่บ้าใบ้ปัญญาอ่อนค่ะ รักษาศีลกับความเป็นมนุษย์ รักษาศีล การรักษาศีล มนุษย์

     ปัญจศีลก็ศีล๕หรือเรียกว่าที่เรียกนิจจศีลคือถือเนื่องนิจจ์

     ปาณาติปาตาเวรมณีสิกฺขาปทํสมาทิยามิเว้นจากการฆ่าสัตว์ ศีล๘ข้อ๑ ศีล๘ ศีล๘ ศีลขั้นต่ำของพระอนาคามี

     ปาณาติปาตาเวรมณีไม่ฆ่าไม่ทำร้ายไม่เบียดเบียนชีวิตไม่ตัดลมหายใจผู้อื่นค่ะ ศีล๕ข้อ๑ ปาณา ศีล๕ข้อ๑ ไม่ฆ่าสัตว์

     พระองค์ทรงให้หลักไว้ว่าการฆ่าใดเป็นบาปหรือไม่นั้นให้ดูองค์ประกอบดังนี้ค่ะ๑สัตว์นั้นมีชีวิต๒รู้ว่าสัตว์นั้นยังมีชีวิตอยู่๓มีเจตนาที่จะฆ่า๔มีความพยายามฆ่าหรือบอกให้ผู้อื่นฆ่า๕การพยายามนั้นสําเร็จทําให้สัตว์น้ันตายได้เวลาชําระจิตชํารุด,ปันยา,มิถุนายน๒๕๕๒ การฆ่าสัตว์ที่จะเป็นปาณาติบาต ศีล๕ข้อ๑ ศีล๕ข้อ๑ ไม่ฆ่าสัตว์

     ภิกษุวินัย

     มุสาวาทาเวรมณีสิกฺขาปทํสมาทิยามิเว้นจากการพูดปดพูดส่อเสียดพูดคำหยาบพูดเพ้อเจ้อ ศีล๘ข้อ๔ ศีล๘ ศีล๘ ศีลขั้นต่ำของพระอนาคามี

     มุสาวาทาเวรมณีไม่โกหกหลอกลวงไม่พูดหยาบคายไม่พูดว่าร้ายส่อเสียดค่ะ ศีล๕ข้อ๔ มุสา ศีล๕ข้อ๔ ไม่พูดโกหกไม่พูดคำหยาบ

     ระดับแห่งศีลที่ต่างกันเพราะระดับของทบาทหน้าที่ต่างกันนั่นคือระดับของศีลคือระดับขั้นของการใช้ปัจจัยบริโภคเท่าที่จำเป็นในการดำเนินชีวิตศีล๕คือเสพโดยไม่เบียดเบียนอาชีวัฏฐมกศีลแสวงหาทรัพย์โดยไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนจากการแสวงหาทรัพย์นั้นอุโบสถศีลคือการไม่เสพกามคุณเพราะมนุษย์ไม่เสพกามคุณก็ไม่เสียชีวิตเพราะอดตายทศศีลคือการใช้ชีวิตอย่างนักบวชโดยแท้คือไม่สะสมลาภเงินทองอย่างฆราวาสแต่ดำรงชีวิตได้ด้วยการขอทำให้ระวังในการปฏิพฤติให้ดีให้สมกับที่ชาวบ้านได้ให้ภิกษุณีวินัยและภิกษุวินัยคือการดำรงค์ชีวิตที่ประหยัดเหมาะสมคุ้มค่าไม่เดือดร้อนทายกผู้ให้รักษาปัจจัยที่ทายกให้แล้วพอเพียงเท่าที่มีมีระเบียบที่ไม่หนักใจผู้ให้ธุดงค์แม้จะไม่จัดเป็นศีลหรือวินัยเพราะไม่ใช่สิ่งที่พระพุทธองค์ทรงบังคับให้ทำแต่ก็ไม่ทรงห้ามเพราะเป็นสิ่งที่ปฏิบัติได้ยากและลำบากทรงสรรเสริญผู้ปฏิบัติจัดเป็นการควบคุมการใช้ปัจจัยสี่ที่สุดยอดที่สุด ศีล ศีล ศีล

     รักษาศีลถ้าศีล๕นี่ก็ได้ความเป็นมนุษย์หน่ะค่ะ ยิ่งรักษาได้สมบูรณ์มากก็จะยิ่งได้คุณสมบัติความเป็นมนุษย์ที่มากตามไปด้วยค่ะ อานิสงส์ รักษาศีล อานิสงส์ ความเป็นมนุษย์

     วิกาลโภชนาเวรมณีสิกฺขาปทํสมาทิยามิเว้นจากการทานอาหารในยามวิกาลหรือหลังเที่ยงถึงวันใหม่ ศีล๘ข้อ๖ ศีล๘ ศีล๘ ศีลขั้นต่ำของพระอนาคามี

     ศีลคือข้อปฏิบัติตนขั้นพื้นฐานในทางพระพุทธศาสนาเพื่อควบคุมความประพฤติทางกายและวาจาให้ตั้งอยู่ในความดีงามมีความปกติสุขทำให้เกิดความสงบสุขและไม่มีการเบียดเบียนซึ่งกันและกันในสังคมค่ะ ศีล ศีล ศีล ทำให้ได้ความเป็นมนุษย์

     ศีลแบ่งเป็น๓ระดับคือจุลศีล(ศีลอย่างน้อย)ได้แก่คหัฏฐศีลทั้ง๒คือศีล๕และอาชีวัฏฐมกศีลมัชฌิมศีล(ศีลอย่างกลาง)ได้แก่บรรพชาศีลทั้ง๒คือได้แก่อัฏฐศีลและทสศีลมหาศีล(ศิลอย่างสูง)ได้แก่อุปสมบททั้ง๒คือภิกษุณีวินัยและภิกษุวินัย ศีล ศีล ศีล

     ศีลแบ่งเป็น๓ระดับคือจุลศีล(ศีลอย่างน้อย)ได้แก่คหัฏฐศีลทั้ง๒คือศีล๕และอาชีวัฏฐมกศีลมัชฌิมศีล(ศีลอย่างกลาง)ได้แก่บรรพชาศีลทั้ง๒คือได้แก่อัฏฐศีลและทสศีลมหาศีล(ศิลอย่างสูง)ได้แก่อุปสมบททั้ง๒คือภิกษุณีวินัยและภิกษุวินัย ศีล ศีล ศีล

     ศีล๒๒๗

     ศีลกุศลกรรมบท๑๐หรือเรียกว่าอาทิพรหมจริยาศีลหรือเรียกอีกอย่างว่านวศีล

     ศีลจะขาดนี่เพราะใจอย่างเดียวไม่ได้นะค่ะเช่นนึกฆ่าสัตว์ยังไม่ได้ลงมือทำถือว่าศีลยังไม่ขาดเพราะยังไม่ได้ประกอบด้วยกายวาจาแต่ถ้าฆ่าด้วยกายหรือใช้เขาฆ่าด้วยวาจาของอย่างนี้ศีลขาดเป็นความผิดบาปค่ะส่วนเรื่องศีลด่างศีลพร้อยนี่ก็อีกเรื่องนึงนะคะ ศีล ศีล ศีล

     ศีลสำหรับพระภิกษณีุมีในภิกขุนีปาฏิโมกข์,เป็นวินัยของภิกษุณีสงฆ์ทำผิดถือว่าเป็นอาบัติสามารถแบ่งออกได้เป็นลำดับขั้นตั้งแต่ขั้นรุนแรงจนกระทั่งเบาที่สุดดังนี้๑ปาราชิก๘ข้อ๒สังฆาทิเสส๑๗ข้อ๓นิสสัคคิยปาจิตตีย์๓๐ข้อ๔ปาจิตตีย์๑๖๖ข้อ ๕ปาฏิเทสนียะ๘ข้อ๖เสขิยะ๗๕ข้อโดยแบ่งเป็น๔หมวดคือสารูป๒๖ข้อโภชนปฏิสังยุตต์๓๐ข้อธัมมเทสนาปฏิสังยุตต์๑๖ข้อและปกิณณกะอีก๓ข้อสุดท้าย๗อธิกรณสมถะ๗ข้อรวมทั้งหมดแล้ว๓๑๑ข้อผิดข้อใดข้อหนึ่งถือว่าต้องอาบัติการแสดงอาบัติสามารถกล่าวกับพระภิกษุณีรูปอื่นเพื่อเป็นการแสดงตนต่อความผิดได้แต่ถ้าถึงขั้นปาราชิกก็ต้องสึกอย่างเดียวค่ะ



๒๓ ความรู้ก่อนหน้า |๒๓ ความรู้ต่อไป

| | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | ก ถึง ฮ